تعیین روش نمونه برداری بهینه جهت برآورد کمّی گونه تنگرس (amygdalus lycioides. spach) در جنگلهای زاگرس (مطالعه موردی: سرپل ذهاب)

یکی از گونه های مهم بادام در کشور تنگرس (amygdalus lycioides spach.) است که از نظر تولید محصولات فرعی و ایجاد پوشش در رویشگاه های جنگلی اهمیت زیادی دارد. جهت تعیین روش آماربرداری بهینه برای برآورد خصوصیات کمّی این گونه، یک تود? جنگلی در گردنه پاطاق واقع در منطقه سرپل ذهاب که جزو رویشگاه های این گونه است انتخاب و ضمن اجرای سه روش نمونه برداری شش درختی، منظم تصادفی با قطعات نمونه دایره ای و خط نمونه، اندازه گیری هایی مانند ارتفاع، قطرهای تاج، تعداد در قطعه نمونه انجام و همچنین زمان لازم برای اجرای هر روش ثبت شدند. پس از انجام محاسبات لازم بر روی داده ها، مقایسه این روش ها از نظر دقت، صحت، زمان و معیارt ×e%2 انجام شد. نتایج نشان دادند که روش قطعه نمونه دایره ای از نظر صحت در برآورد تراکم و تاج پوشش مناسب تر از دو روش دیگر بود. همچنین دقت روش قطعه نمونه دایره ای در برآورد تراکم مناسب تر بود، اما در برآورد تاج پوشش روش شش درختی دقت بیشتری داشت. از نظر زمان برآورد تاج پوشش و تعداد در هکتار، روش خط نمونه سریع تر از سایر روش ها بود. از نظر معیار e%2×t برای تعداد و تاج پوشش در هکتار، روش خط نمونه مناسب تر از سایر روش ها بود. مقایسه آماری نشان داد روش شش درختی در برآورد تراکم اختلاف معنی داری با آماربرداری صد درصد ندارد. در برآورد تاج پوشش نیز اختلاف این روش و روش قطعه نمونه با آماربرداری صد درصد معنی دار نبود. در مجموع روش خط نمونه از نظر معیار e%2× t و روش شش درختی از نظر آماری برای برآورد کمی تنگرس مناسب تشخیص داده شد.